داستان تکراری میخ و ضربه را برایم میگوید ...
صدای گفتنش فرق کرده ، بدتر شده است و بهتر نه ...
برای هر باری که گوینده بوده است چوب خط کشیده ام ...
چوب خط هایی ک روی هوا سیاه بودند ، وقتی نشستند سرخ شدند
و حالا هم رنگ من اند ...
باشد که روزی به یادگار آنچه بر این تن رفت ،
قالب شیشه ای نگاهی بشکند ...
روزی کسی را دیدم ، که به کسی نیاز داشت
به کسی که به هیچ چیز نیاز نداشت ...
و این بی رحمانه ترین چیزی بود که در زندگی دیده میشد ...
.
.
.
.
.
پ.ن) و هر روز می بینم ...
چقدر طور میکشه تا بفهمی تنهایی ، ناراحتی ، افسردگی و خشم توی یه حلقه با فیدبک مثبت قرار دارن !
و به نظرم هیچ کس به درجه ای بالا از شعور و کمال نمیرسه مگر این که این حقیقت رو درک کنه ...
و به همین دلیله که معمولا هر کسی به درجه ی بی شعور نبودن نمیرسه ...
.
.
.
.
.
پ.ن ) یکی از مزایای درس کنترل همین بود ...
.
شب ،بافته ای ست زیبا که بر روی رخ زرد روز می کشم ...
در ماورای این پوسته ی نازک دوست داشتنی که روی چشم هایم را گرفته اند
من آرزو می شوم برای کودکی در درونم که در یک قاب گچی
در حسرت حرکت ، به دیوار های بیرونش مشت می کوبد ...
و چیزی میخواهد ، که من نیستم ...
بگذار پنجه در پنجه ی هستی بمانم ...
شاید روزی خسته شوم ...
شاید روزی خسته شود ...
روزی روزگاری ، یک روز ساده ی بی اتفاق را آغاز کردی ، آمدی نشستی روی صندلی های آرایشگر ، موهایت را عوض کرد و برایت لبخند ساخت ...
خورشید تابید ، آب بالا رفت و فرود آمد ، از فرود آمدنش پرتو ای روشن شد و از تو برگشت سمت دریچه ...
و لنز نگهش داشت تا روزی از هوا برسد به دست ساعت ها نگاه ، که فکر کنند و بنویسند و تکه ای از خاطراتشان در آن جا بماند ...
روز ساده ی تو بود و گذشت ...
و زندگی من را پیچیده تر کرد ...
...
...
هر چه میخواست گفته شود ، به جای تکان خوردن های آن دو خط قرمز ، در سیاهی میان رنگ ها نمایان بود ...
دایره ای سیاه که گاهی بزرگتر میشد و میخواست تمام جهان تو را ببلعد در خودش ...
و گاه با فروتنی رو به سوزانندگی آفتاب حقیقت تنگ میشد و می بست و روحی کم رنگ از تو بیشتر وجود نداشت ...
...
کاش گوشه نبود و مردمک تنها ...
-----------------------------------
-----------------------------------
با تقریب بسیار دقیقی ، هیچ کس آدم نمیشه مگر این که مثل خودش باهاش رفتار کنی ...
.
.
.
.
.
.
.
.
پ.ن) ما که نفهمیدیم عیسی مسیح چجوری بیشعورا رو آدم میکرد ! ...
یه سری هستن که هدف از آفریده شدنشون به هم زدن پیوستگی این صدای دلنشین قطره های بارونه ...
اینا دقیقا همون کسایی هستن که نمیدونن هدف از آفریده شدنشون به هم زدن پیوستگی این صدای دلنشین قطره های بارونه ! ...
و همونایی ان که فکر میکنن آفریده شدنشون هدف هم داره ! ...
.
.
.
.
.
.
.
.
پ.ن مهم ) تنها راه آسودگی بی نیازیه !
.
.
.