بر خلاف همه ی سنگدل هایی که دنیا را پر کرده اند ، من هر احساسی که ساخته ام را رها نمی کنم ...
حتی اگر آن رو به زوال ِ روی آب ، کشتی نوح باشد ، چه برسد به این تکه چوب های گسسته ...
و من متاسف نیستم ویلسون ، آن که نگاه می کند و حرف را نمی شنود باید متاسف باشد ...
و آن که رها می کند تا به سایه ای برسد که منتظرش نبوده است ...
۰ نظر
۲۹ خرداد ۹۶ ، ۰۴:۰۲