backspaceeeeeeeeeeeeeee....

انقدر سریع تایپ کردم که اصلا یادم نمیاد چی بود ... 

مثل تصویری که یه مسافر از توی شیشه های قطار می بینه ...

گفتنش دهن آدمو صاف می کنه ، چه برسه به نوشتنش ...

باید صد بار جمله ها رو بالا پایین کنی تا یه چیز نسبتا درست و حسابی از توش در بیاد ...

چقدر آسیب پذیره این نوشته ... 

اگه یه کاغذ بود باید می سوزوندیش ، یا تیکه تیکه ش می کردی ... 

ولی خب ...

برای این لعنتی فقط کافیه چند ثانیه اون دکمه ی لعنتی تر رو نگه داری ...

شاید دلیل من برای انتخاب این فضای مسخره همین باشه ... 

می خوام بدونی  ... که حالم از بلاگ به هم می خوره ... 

به هر حال ...

می دونم که حوصله ی خوندن ما با معکوس توان دوم متن نوشته نسبت مستقیم داره ... 

به جهنم ... 

کاریش نمیشه کرد ... 

فقط همین رو بدون که هممون عوضی هستیم ... یه سری عوضی منحصر به فرد ... 

من دوباره اون کلید لعنتی تر رو نگه می دارم ... 

و خلاص ... 

و همه با هم شاهد حیف شدنی دیگر خواهیم بود ...

مثل مرگ یک رویا ... 

پ.ن )  از 4pi زاویه ی فضایی دور و برمون ،  فقط یه صفحه ی 14 اینچی دیدنی شده ! 

ضد عادت ...

اگر همه جا مثل هم بود 

من هم مثل آن ها می شدم ...

تکه ای از این پازل سرد ...

ولی شیرینی تو ، هر بار طعم تلخ این قهوه را یادم می دهد ...

خم ...

بیهوده این شاخه های خشک شده ی خیالم را تکان میدهم ...

شاید پیچیدگی ای گاهی شیرین از آن جاری شود ، 

به نازکی هستی حباب ...

خم شدن و نشکستن را تمرین میکنم ، 

و نیمه های این شب می گذرد ...

انگار خوابیده ام ...

قول میدهم این صبح هم بیدار نشوم ... 

توهم ...

بلندی اینجا ، منو به فکر وا می داره 

که چطور یک شهر میتونه توی یک چشم جا بشه ...

قبلنا فکر میکردم که وقتی من همه ی اینا رو نگاه می کنم 

یکی هم از توی شهر ، داره منو نگاه می کنه ...

و دروغ بود ...

یه دروغ دلنشین ...

شاید بزرگ ترین دروغ زندگی من ..

V

" We told you what you dream ...

  welcome ...

  welcome to the Machine ... "

هر خیابان این شهر ، هر خانه ی کهنه ی بدون پنجره ، همه ی پلاک های 13 ، سلول V ...

WAIT FOR ME ...