انقدر رو به نابودی است که فقط باید جمله ای بنویسم تا این روند مسخره ی ماهی یک نوشته لااقل حفظ شود...
و وقتی جمله ام تمام شد باید به این فکر کنم که یک نقر اگر بیاید این جمله را بخواند از این همه کلمه ی نابودی و مسخره و مزخرف و غیره حالش گرفته میشود و پسر ! تو خودت میدانی که آدم های منفی عن اند و همه تقصیر های عالم را گردن دارند و همه دنبال کسی میگردند که بگوید خوب است و الکی بخندد و حس خوبی به دیگران بدهد ...
و بار برمیگردم سر کلمه ی نابودی و فکر میکنم که این خودش چرخه ی مسخره ی نابودی است که چون حکم داده اند که نابود باشی اولین کسی را که پیدا میکنی کمی از غر های دلت برایش میگویی و چون عن هستی ! تنها تر میشوی و نابود تر ...
و دوباره فکر این که چقدر این نوشته منفی شد و من باید آخرش را کمی مثبت تر کنم ولی نمی شود ...
۰ نظر
۱۸ بهمن ۹۶ ، ۰۷:۳۴