شاید باید بپذیریم
که ما گونه ی پیشرفته تری از خودفروشی را انجام میدهیم ...
ما احساساتمان را حراج میکنیم
در لا به لای کد هایی که اصلا نمیبینیم ! ...
چون هیچ کس نمیخرید ...
چون کسی که باید می خرید ، نخرید...
حالا هم پس از ورشکست شدن در این لجنزار
همه اش را میدهیم ، برای همه ...
...
این برهنگی را صفحه های کاغذی نپوشاند ...
ولی
ارزش نوشته های من از تن تو که بیشتر نیست ...
...
پ.ن )" اگه نبودم میخوام یه قول بدی بهم / که هر سربازی دیدی گل بدی بهش ..."
۱ نظر
۲۴ تیر ۹۴ ، ۰۵:۳۹
