You're not good enough ...

هر کاری میکردم کافی نبود ...

خوب نبود ...

عالی نبود ...

اگه بهترین چیزای دنیا رو هم می آووردم بازم ایراد داشت ...

مثل یه مو وسط غذای بهترین رستوران دنیا ...

و من باید بازم می دویدم ...

بازم چنگ مینداختم ، شاید دستم یه جایی گره بخوره و نیوفتم ...

و میشمردم ...

اگه 18 بودم به اون 2 تای لعنتی فکر کردم نه اون 18 تا ...

اگه حرفی زدم به این که خوشش اومد یا نه فکر کردم نه به این که حق داشتم حرفی بزنم ...

تقصیر من بود ...

و تو ...

و تو ...

و تو ...

تو نذاشتی آواز بخونم ... 

تو نذاشتی حرفمو بزنم ...

چون باعث شدی فکر کنم این که مردم چپ چپ نگام کنن بده ، یا این که اگه کسی رو ناراحت کردم باید بیشتر از طرف مقابل ناراحت باشم ...

تو یادم دادی شمردنو ،خوب بودنو ...

و نخواستی کمکم کنی، تو فقط گفتی "ریدی !" و رفتی ...

ولی من یه روز خفه میکنم این صدای مسخره رو ...

این فکر بقیه رو ...

این جمله ی به اندازه کافی خوب نبودی رو ...

و همه ی ساعت هامو میندازم دور 

و میشینم نگاه میکنم پایین رفتن خورشیدو ...

جایی که تو نیستی ...

جایی که صدات نیست ...

جایی که نه فرصتی هست نه پشیمونی ای ...