میان ...

دلم میخواهد از اعماق خاطراتم یک درخت بیرون بکشم ...

تصویر ها پیوسته از پشت پنجره ی پلک ها می گذرند ...

یا دیوار اند ... یا آجر ... یا آدم هایی که می دویدند ...

برای چه ... خودشان هم نمی دانستند ...

چرا هیچ گاه " چیز قابل ذکری نبود " ...

و چرا همواره همه چیز یک جور بود ... 

شاید این ثانیه ، با ثانیه قبل فرقی ندارد ...

تفاوتشان همین است ، یکی اولی ، یکی دومی ...

گذشته احماقانه بود و آینده احمقانه تر ...

تو چه می کنی میان دو خریت ؟؟...

میان دو نبودن ...

چه می گویی میان دو سکوتی که جهانت را فرا می گیرد ...

و میان دو خوابی که میانش را روز نامیده اند ...

همیشه همین گونه است ...

جای زخم ها ، زمان را به یادت می آورد ...

P.S) " Save your advice cause I won't hear ...

         You might be right but I dont care ...

         There's a million reasons why I should gave you up ...

         But the heart wants what it wants ..."

پ.ن ) چرا هر چی یه پست چرت تر باشه بازدید کننده ش بیشتره ؟؟