خواهم دوید ...

آرزو های من را شکست ...

از تن فریبنده اش بیرون آمد ، حجمش رو به رویم را اشغال کرد ...

بند بند های فکرم که من را نگه داشته بودند، به دو نیم شد ...

گوشه ای از من نشست ، خواب هایم درد گرفت ...

روی گوش هایم راه رفت و لحظه هایم را خورد و پایه های هر چه می ساختم را بیرون می کشید ...

در این صفحه گرد نشسته ام ، با 12 عدد که دورم را گرفته اند ...

میخوانند و میچرخند ، یا من میچرخم ... 

و تنها گاهی صدای آهنگم آنها را نگه میدارد ...

و صدای آهنگم این حجم آزار دهنده را کمی می کشد ! ...

من یک آهنگ دارم ...

"Would i ran off the world someday !?"  ...