حایل ...

دلم به رشته رشته هایی بند است ، پنهان ...

میگویند ، آسمان شب است ، و انگار هیچ ندارد ...

اما لا به لایش ستاره دارد تاریکی من ...

و من حسرت می خورم ،

که چرا سقف های کوتاه این زندان بی پنجره ی بی حکمت ،

نگاهم را به این حقیقت بی پرده ی ساده نمیرسانند ...